مقاومت ها را می توان با توجه به اینکه آیا مقدار مقاومت را می توان تغییر داد یا خیر، به دو نوع اصلی دسته بندی کرد: مقاومت های ثابت و مقاومت های متغیر.
مقاومت های ثابت: مقدار مقاومت این مقاومت ها در زمان ساخت تعیین می شود و در شرایط عادی استفاده تغییر نمی کند. آنها متداول ترین نوع مقاومت هستند و در مدارهای مختلف برای ارائه مقدار مقاومت ثابت استفاده می شوند. مقاومت‌های ثابت معمولاً دو سر دارند که می‌توان آنها را در یک نمودار مدار به صورت یک خط عمودی نشان داد که فاصله بین دو سر نشان‌دهنده مقدار مقاومت آنها است.
برخلاف مقاومت های ثابت، مقدار مقاومت مقاومت های متغیر را می توان با تنظیم خارجی تغییر داد. این آنها را برای کاربردهایی که کنترل دقیق مقدار مقاومت مورد نیاز است ایده آل می کند. مقاومت‌های متغیر معمولاً دارای سه پایانه و یک کنتاکت کشویی هستند که می‌توان آنها را در سراسر بدنه مقاومت حرکت داد تا مقدار مقاومت را تغییر دهد. انواع متداول مقاومت های متغیر عبارتند از وریستورهای سیم کشویی و پتانسیومتر.
علاوه بر مقاومت‌های ثابت و متغیر، نوع خاصی از مقاومت به نام «مقاومت حساس» وجود دارد که می‌تواند مقدار مقاومت خود را در پاسخ به تغییرات شرایط محیطی (مانند دما، فشار، رطوبت و غیره) تغییر دهد.
در سطح ساختاری، مقدار مقاومت یک مقاومت ثابت در طول فرآیند ساخت تعیین می شود و در طول عمر آن تغییر نمی کند. در مقابل، مقدار مقاومت یک مقاومت متغیر را می توان به صورت مکانیکی یا الکترونیکی تنظیم کرد. قسمت داخلی آنها معمولاً شامل یک یا چند کنتاکت است که برای تغییر مقدار مقاومت روی بدنه مقاومت می لغزند یا می چرخند.
مقاومت های ثابت برای کاربردهایی که نیاز به دقت در پارامترهای مدار دارند مناسب هستند زیرا می توانند مقدار مقاومت پایداری را ارائه دهند. مقاومت های ثابت به دلیل دقت و پایداری بالا عمر طولانی دارند. از سوی دیگر، مقاومت‌های متغیر عمدتاً در مواردی استفاده می‌شوند که تنظیم دینامیکی مقدار مقاومت مورد نیاز است. به عنوان مثال، برای تنظیم صدا یا تغییر سطح سیگنال در تجهیزات صوتی، یا دستیابی به کنترل دقیق ولتاژ یا جریان در سیستم های کنترل خودکار.
مقاومت های ثابت و مقاومت های متغیر نیز در فرآیندهای طراحی و ساخت متفاوت هستند. مقاومت‌های ثابت معمولاً از فناوری لایه نازک یا لایه ضخیم استفاده می‌کنند که در آن مواد رسانا بر روی یک زیرلایه قرار می‌گیرند تا یک مقاومت تشکیل دهند. از سوی دیگر، مقاومت‌های متغیر ممکن است به مکانیک پیچیده‌تری نیاز داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که کنتاکت‌ها می‌توانند به آرامی حرکت کنند. انتخاب بین مقاومت های ثابت و متغیر همچنین شامل یک مبادله بین هزینه و عملکرد است. مقاومت های ثابت معمولاً هزینه کمتری دارند زیرا ساخت آنها نسبتاً ساده است.
